Die verloop van hidrolise is in vier gronde met verskillende urease-aktiwiteite, afkomstig van die sentrale besproeiingsgebiede, gemonitor na toediening van ureum teen die ekwivalent van 100 kg N ha−1. Gelyktydig met die toediening van ureum is sewe belowende inhibeerders ook toegedien teen 'n konsentrasie van 50 mg kg−1. Tydens inkubasie by 30°C is die ureumstikstof op gereelde tydsintervalle gemeet totdat die hidrolise van ureum voltooi was. Die data is gebruik om die urease-aktiwiteite van die verskillende behandelings by elke grond te bereken. Hidrokinoon het gemiddeld die grootste verlaging in urease-aktiwiteite van die vier gronde bewerkstellig (94%), gevolg deur p-benzokinoon (93%), fenielfosfordiamidaat (85%), katekol (75%), fenielkwikasetaat (70%), tioureum (30%) en ammoniumtiosulfaat (19%). Daardeur is die tydsduur vir volledige hidrolise van ureum aansienlik verleng.